Mini Resto
Hij reikt een plastic bakje aan. “Doe het hier maar in.” De jongen achter de balie van de snackbar kijkt er niet meer vreemd van op. “Wilt u de mayonaise erbij in het bakje, mijnheer?” De vraag overvalt de man. “Uhm …” Hij kijkt om zich heen. “We hebben deze kleine bakjes, zal ik er daar eentje van meegeven?” Hij moet het even verwerken. “Ja, ja, dat is goed.” “Een grote, middelgroot of klein?” Nog meer vragen en keuzes. “Een grote graag.” Intussen schuift een andere medewerker de frietjes in het bakje. “Dat is dan vijf euro mijnheer, wilt u pinnen?” “Ja … graag.” De man zoekt in zijn jas naar zijn portemonnee. “Uw portemonne ligt hier al.” De medewerker wijst op de balie, naast het pinapparaat. “Aha." Hij pulkt het bankpasje tevoorschijn en houdt het boven het logo op het venster. “Hij doet het niet mijnheer, schuift u 'm er maar even in aan de voorkant.” Hij zoekt naar de gleuf voor het pasje. “Andersom mijnheer!” Hij draait het pasje om en plaatst het in het apparaatje. Meteen haalt hij hij pasje er weer uit en leest op de achterzijde de pincode die er met een dikke viltstift opgeschreven is. “Ja, het is gelukt! Dankuwel!” De medewerker overhandigt het bakje met daarop de mayonaise aan de broze oude man. “Dank u", mompelt hij en stiefelt de Mini Resto uit.
