Leestijd ongeveer 1 minuut.
Jacobine Geel
Het verbaast me niet dat Jacobine Geel een schrikbewind voert als voorzitter van het bestuur van het College voor de Rechten van de mens. Zij is het typische voorbeeld van de Christelijke deugmens die in de praktijk afkerig is van iedereen die niet op haar lijkt. Bij uitstek NIET de voorzitter van het mensenrechtencollege dus. Zij is de docent Wereldoriëntatie op de basisschool, lid van de kerkeraad, die met tegenzin iets moet vertellen over Bhoeda, het Hindoeïsme, de Islam en als het kan nog iets over de ruim 4.000 andere geloofsgemeenschappen en, nu wordt het lastig, over mensen die niet gelovig zijn. Het woord agnost of atheïst neemt deze persoon liever niet in de mond.
De combinatie van door de minister verstrekte macht en bevooroordeeldheid t.a.v. andersdenkenden is toxisch en we zien het gif werken in het bestuur. Zelfs bij een sportclub is dit dodelijk, laat staan in het bestuur van het belangrijke college, dat nu is lamgeslagen.
Je ziet het wel vaker op TV: geen echte betrokkenheid bij de interviewer of presentator, dat is Jacobine Geel. Het interesseert haar geen reet wie er tegenover haar zit, het gaat immers om haar. De klokkenluiders rammen met de klepel op de grote klok, hopelijk worden zij gehoord.
