Leestijd ongeveer 2 minuten.
Een tuin vol verhalen
Al mijmerend ontdekten we dat onze tuin vol staat met struiken, planten en bomen waar een verhaal aan vast zit. Zo houdt zich al zo'n beetje sinds we hier wonen (1987) een blauwe regen staande tegen de muur van het kantoor om op een hoogte van tweeëneenhalve meter over te steken naar de bijkeuken. Deze uitbundige bloeier, waarvan je de bloemblaadjes tot in je bed aantreft, is een stek van een nog veel ouder exemplaar uit de tuin van Carins ouders.
In de voortuin neemt de ‘Plant van Noortje’ een bijzonder plekje in. Noor en Carin waren vriendinnen in de tijd dat ze beiden de MEAO bezochten in Oosterbeek. Noor overleed op 6 juni 2006 aan de gevolgen van de ‘goedaardige kanker’ Ependymoon. Haar blog staat nog altijd online! Noortjes ziekte legde een enthousiaste jonge vrouw volledig lam. Ze vocht als een leeuwin, de strijd bleek ongelijk. Deze plant krijgt uiteraard een speciale behandeling, zij kan goed tegen de zon, die krijgt ze vanaf het middaguur ongeveer afhankelijk van het jaargetijde.
Wat bij ons noodgedwongen een kamerplant is, groeit aan de Côte d'Azur in het wild. Een vriendin van ons verblijft daar regelmatig en wij waren er een paar jaar geleden te gast. Carin mocht een stek meenemen en die voelde zich dusdanig happy bij ons dat het nu een vaste waarde is in de huiskamer.
Achter het kantoor staan twee kersenbomen afkomstig uit een tuin in de buurt alwaar ze het beeld teveel domineerden. Twee ritjes met de kruiwagen en wat graafwerk later - vorig jaar - staan ze weer zusterlijk naast elkander. De kersen zijn laat dit jaar en gelukkig ook bij deze twee. Op de begane grond van hun perk woekeren aardbeienplanten in de schaarse ruimte, herkomst mij onbekend. Om de afdeling rood fruit te completeren staan er frambozenstruiken tegen de muur van het kantoor en ik meen ook wat cranberries te bespeuren.
In ons asiel voor bomen, struiken en planten is het hoogste exemplaar een boom die ons elk jaar voorziet van kilo's goed eetbare walnoten. De oogst van 2020 verdwijnt momenteel in de zelfgemaakte granola. Deze stek van haar inmiddels gekapte moederboom komt van oom Piet die zo zijn nagedachtenis verspreidde. Overigens: hij leeft nog, oom Piet.
Op het nippertje gered van een dodelijke steek met een spa is een appelboompje uit de tuin van zoon Coen, thans dapper haar plek verdedigend aan de rand van de vijver. Een bladziekte maakt het haar moeilijk, daar hebben meer struiken en boompjes last van hier. Volgens een expert is er in de buurt een verspreider die een pandemie in de microkosmos Leersum Zuid-Oost heeft veroorzaakt. Het boompje zal het op eigen kracht moeten oplossen of anders alsnog in het compostvat terecht komen.
Op een van de hoeken van de vijver treffen we een boompje dat gered is van een luizeninvasie. Ze was op sterven na dood, gelukkig bleek het paardenmiddel, een mengsel van groene zeep, spiritus en water, de kwaal de baas.
Zo herbergt de fauna op onze 363 vierkante meters talloze verhalen. Herkomst, tegenslag of vondst, allemaal vinden ze hier een plek en zorgen - soms na herstel - voor een plek voor insecten, vogels en kleine diertjes. Oké, toegegeven, Ruth - onze Friese Stabij - trekt zich daar niet al te veel van aan, daar werken we nog aan.
