Goedenavond!

Leestijd ongeveer 1 minuut.

De wereld vergaat toch wel

Ik probeer te leven met als motto ‘Alles is tijdelijk’. Om groots te beginnen: het leven op aarde eindigt over ongeveer een miljard jaar door een tekort aan zuurstof, een trend die al ingezet is en als we er niet in slagen op tijd de klimaatcrisis op te lossen, kan het sneller. Hoewel van optimistische huize, in dit geval verwacht ik dat we al in een onomkeerbare situatie zitten die op zijn minst het bestaan van het leven op aarde immense schade berokkent. Pogingen te verhuizen naar Mars zijn zinloos omdat de uitdijende zon de dichtstbij zijnde planeten over vier à vijf miljard jaar opslokt. Het heelal eindigt uiteindelijk in een eindeloze donkere koude toestand. Dat duurt weliswaar triljoenen jaren, doch zolang we niet sneller kunnen reizen dan het licht is het vrijwel onmogelijk de mensheid naar een andere planeet te verplaatsen, los van alle andere logistieke obstakels die dat met zich meebrengt. Ik vergeet nog het risico te melden van een allesverwoestende inslag door een komeet of asteroïde. Kijk naar 'Don't look up' en leer dan meteen een lesje bagatelliseren. Kijk daarna naar hoe Brian Cox de film beoordeelt

Kortom: de wereld vergaat toch wel, daar kunnen we niets aan doen. Het enige dat ons rest is te voorkomen dat we zelf de oorzaak zijn en dat wordt met de dag lastiger omdat we onze aarde niet beschouwen als iets unieks maar als gebruiksvoorwerp. We blijven vervuilen, uitputten, oorlog voeren, misdaad belonen, armoede niet bestrijden, discrimineren (et cetera) en zien over het hoofd dat dat ons allemaal wegdrijft van een oplossing voor het vrijwel onvermijdelijke rampscenario.

Geschreven vanaf 2022-01-19, voor het laatst aangepast op 2022-04-28.