Leestijd ongeveer 1 minuut.
De grafheuvels
Ze kijkt om zich heen en als ze zich onbespied waant stapt ze het gebied in waarvan ze weet dat betreden verboden is. In het midden van deze eeuwenoude begraafplaats ligt een houten schijf, gezaagd uit een dikke boomstam, waarop ze een steentje toevoegt aan de honderden die er eerder door haar en anderen zijn neergelegd. Elk jaar op zijn sterfdag en als het kan op het moment dat hij voor het laatst en met veel moeite ‘te amo’ zei, voegt ze een keitje toe. ‘Por siempre bebé.’ Ze slikt, raakt nog even de grond aan en stapt haastig over de afscheiding het wandelpad weer op.
Ik sta met de hond op gepaste afstand te kijken, zoals ik toevallig zes jaar geleden getuige was van het uitstrooien van zijn as op deze historische plek. Ze weet niet dat ik het weet, als ik straks thuiskom zit ze in de bank met een kopje thee en vraagt ze of ik lekker gewandeld heb.
